SnCl2 Struktura Lewisa: rysunki, hybrydyzacja, kształt, ładunki, para i szczegółowe fakty

by

W tym artykule rysunek „struktury sncl2 Lewisa” SnCl2 Pokrótce omówiono strukturę Lewisa z hybrydyzacją, formalne obliczanie ładunku, polaryzację i strukturę.

chlorek cynawy, SnCl2 jest białym krystalicznym związkiem o masie molowej 189.6 g/mol. Sn to sp2 zhybrydyzowany z kątem wiązania 950 i długość wiązania Sn-Cl 242 µm. SnCl2 jest zasadniczo stosowany jako środek redukujący. Struktura chlorku cynawego jest kanciasta lub w kształcie litery V z dwiema parami wiązań i jedną wolną parą.

Skupmy się na następujących tematach dotyczących SnCl2.

Jak narysować strukturę Lewisa dla SnCl2?

Struktura Lewisa to jeden typ strukturalnej reprezentacji dowolnej cząsteczki, za pomocą której liczba elektronów niezwiązanych i wiążących można łatwo określić.

Do narysuj strukturę Lewisa SnCl2, należy pamiętać o następujących krokach:

  • Elektron walencyjny Sn i Cl zostanie policzony jako pierwszy, ponieważ określenie liczby elektronów walencyjnych pomoże policzyć elektrony niewiążące i związane. Sn i Cl mają odpowiednio cztery i siedem elektronów w swojej powłoce walencyjnej.
  • Teraz nadszedł czas, aby policzyć połączenia wiązań obecne w cząsteczce. Sn jest centralnym atomem i jest połączony z dwoma atomami chloru dwoma wiązaniami kowalencyjnymi. Określenie łączności wiązania pomaga policzyć elektrony wiążące. Tak więc Sn dzieli swoje dwa elektrony tworzące wiązania z atomami Cl.
  • Teraz nadszedł czas, aby zdecydować, czy reguła oktetu jest spełniona w tej cząsteczce, czy nie. W SnCl2, reguła oktetu nie jest spełniona.
sncl2 struktura Lewisa
SnCl2 Struktura Lewisa

SnCl2 Kształt struktury Lewisa

Kształt dowolnej cząsteczki można określić na podstawie hybrydyzacji z tego. Poza tym odpychanie pojedynczych par wiązań odgrywa istotną rolę w określaniu struktury dowolnej cząsteczki.

Skala w rosnącej kolejności odpychania to:

Odpychanie para wiązania - para wiązanie < Samotna para - odpychanie para wiązania < Samotna para - odpychanie samotnej pary

Ze względu na obecność powyższego czynnika odpychającego każda cząsteczka jest odchylona od swojej rzeczywistej geometrii.

W SnCl2 Sn ma jedną samotną parę. W ten sposób zaangażowane jest odpychanie pojedynczej pary-wiązanie pary, ale nie odpychanie pojedynczej pary-samotnej pary, ponieważ Sn ma tylko jedną parę pojedynczej pary. Wiążące elektrony wiązania Sn-Cl przeciwstawiają się odpychaniu wolną parą Sn, a także wiążącym elektronom innego wiązania Sn-Cl. Ponieważ samotne odpychanie para-wiązań dominuje, odpychanie para-wiązań, kąt wiązania między dwoma wiązaniami Sn-Cl zmniejsza się niż w idealnym przypadku i jest pokazany poniżej 1200.

Z powyższego parametru możemy wywnioskować, że kształt SnCl2 jest kanciasty (w kształcie litery V).

Kształt SnCl2
Kształt SnCl2

SnCl2 Formalne opłaty Lewis Structure

Formalny zarzut jest niczym innym jak wynikiem Lewis Struktura. Ładunek formalny pomaga zidentyfikować ładunek dowolnej cząsteczki. Poniższy wzór został wprowadzony do chemii, aby obliczyć formalny ładunek każdego atomu obecnego w cząsteczce.

  • Ładunek formalny = całkowita liczba elektronów walencyjnych – liczba elektronów pozostaje niezwiązanych – (liczba elektronów biorących udział w tworzeniu wiązania/2)
  • Ładunek formalny Sn = 4 – 2 – (4/2) = 0
  • Ładunek formalny każdego z atomów chloru = 7 – 6 – (2/2) = 0

SnCl2 Samotne pary struktury Lewisa

Samotne pary to te elektrony walencyjne, które nie biorą udziału w tworzeniu wiązań. Elektrony wiążące są również elektronami walencyjnymi, ale biorą udział w tworzeniu wiązań.

  • Samotna para lub nie związany elektron = Całkowita liczba elektronów walencyjnych – liczba związanych elektronów.
  • Niewiążące elektrony o Sn = 4 – 2 = 2
  • Niewiążące elektrony każdego z chlorów = 7 – 1 = 6

Powłoka falbany konfiguracja elektronowa Sn i Cl wynosi odpowiednio 5s2 5p2 i 3s2 3p5. Sn używa swoich dwóch elektronów 5p, a Cl używa swoich elektronów 3p do tworzenia wiązań kowalencyjnych ze sobą.

 SnCl2 Hybrydyzacja

Hybrydyzacja to koncepcja mieszania orbitali atomowych o porównywalnej wielkości i energii. Po zmieszaniu powstają nowe orbitale hybrydowe.

 Teoria VSEPR (teoria odpychania par elektronów w powłoce walencyjnej) pomaga określić hybrydyzację centralnego atomu dowolnej cząsteczki.

Hybrydyzacja SnCl2
Hybrydyzacja SnCl2

Sn ma w sumie cztery elektrony walencyjne. Wśród nich dwa elektrony z orbitalu 5p biorą udział w tworzeniu wiązania z dwoma atomami chloru, a reszta dwóch elektronów pozostaje jako pary niezwiązane lub samotne. Te dwa niewiążące elektrony znajdują się na orbicie 5s.

Dla każdego atomu chloru tylko jeden elektron z orbitalu 3p uczestniczy w wiązaniu kowalencyjnym z Sn.

Tak więc z powyższego obrazu i wyjaśnienia jasno wynika, że ​​Sn jest sp2 zhybrydyzowany w SnCl2. Idealny kąt wiązania sp2 hybrydyzacja powinna wynosić 1200. Ale z powodu odpychania obecnego w SnCl4, idealny kąt wiązania jest odchylony i wykazuje nieco mniejszy kąt wiązania (950) niż w idealnym przypadku.

SnCl2 Reguła oktetu struktury Lewisa

Reguła oktetów mówi, że każdy atom powinien mieć taką liczbę elektronów w swojej najbardziej zewnętrznej powłoce lub powłoce walencyjnej, aby mógł osiągnąć najbliższą konfigurację gazu szlachetnego. Aby osiągnąć tę stabilną konfigurację elektronową, atomy tworzą wiązania kowalencyjne lub jonowe z innymi cząsteczkami.

Ten szlachetny gaz jak konfiguracja elektronowa ma dodatkowy czynnik stabilności.

W SnCl2, reguła oktetu nie jest spełniona. Sn ma cztery elektrony walencyjne, a po utworzeniu wiązania z dwoma chlorami, do jego powłoki walencyjnej dodaje się jeszcze dwa elektrony. Zatem całkowita liczba elektronów w powłoce walencyjnej wynosi sześć (każde wiązanie ma dwa i dwa niewiążące elektrony). Ale atomy chloru podlegają regule oktetu. Każdy atom chloru ma siedem elektronów walencyjnych w swojej najbardziej zewnętrznej powłoce, a pomiędzy tymi siedmioma elektronami jeden elektron jest dzielony z Sn. Zatem całkowita liczba elektronów w powłoce walencyjnej chloru wynosi 8, co przypomina najbliższy elektron gazu szlachetnego Ar (3s2 3p6).

SnCl2 Polarny lub niepolarny

Polarność dowolnej cząsteczki zależy od orientacji jej atomów podstawnikowych. W SnCl2, oba wiązania Sn-Cl są ze sobą kątowe inny. Zatem moment dipolowy jednego wiązania Sn-Cl nie może być zniesiony przez siebie i obserwuje się w tej cząsteczce stały moment dipolowy.

Jeśli kąt wiązania między dwoma wiązaniami Sn-Cl wynosi 1800, wtedy moment dipolowy każdego wiązania zostanie zniesiony, a moment dipolowy netto wyniesie zero. Ale ze względu na orientację dwóch wiązań SnCl2 jest cząsteczką polarną mającą stały moment dipolowy.

polaryzacja SnCl2
SnCl2, cząsteczka polarna

Najczęściej zadawane pytania (FAQ)

Czy SnCl2 rozpuścić się w wodzie?

Odpowiedź: Chlorek cynawy (SnCl2) rozpuszcza się w wodzie i tworzy nierozpuszczalną sól zasadową. SnCl2 (wodny) + H2O (XNUMX) = Sn(OH)Cl (s) + HCI (aq).

Jakie są zastosowania SnCl2?

Odpowiedź: Używa się go jako Środek redukujący w roztworze kwaśnym i kąpielach elektrolitycznych w celu cynowania.

Przeczytaj także: