Czy cytozyna jest pirymidyną: dlaczego i szczegółowe fakty?

Mówi się, że cytozyna jest jedną z czterech zasad w obu kwasach nukleinowych będących DNA i RNA i jest oznaczona alfabetem C.

Jeśli chodzi o pytanie, czy cytozyna jest pirymidyną, odpowiedź brzmi: tak. Podstawa cytozyny pochodzi z pirymidyny, która znajduje się w kwasach nukleinowych i jest składnikiem pomagającym w kontrolowaniu genów wszystkich żywych komórek, a także kilku koenzymów.

Struktura tej podstawowej cytozyny wraz z resztą jest zwykle preferowana jako pierścień o dziewięciu błonach, a struktura z podwójną błoną adenina i guanina jako podstawa dla puryny, a struktura tyminy dla linii pierścieni z sześcioma błonami, które są pojedyncze i uracylowe i mówi się, że cytozyna jest pirymidyną.

Połączenia główna pirymidyna mówi się, że to tymina, uracyl i cytozyna, które składają się z urydyny. Wraz z tymidyną i rybonukleozydami cytydynowymi i wszystkimi innymi odpowiednimi deoksynulceotydy. Mówi się, że budulcem DNA jest tymina i cytozyna, podczas gdy uracyl i cytozyna są widoczne tylko w RNA.

Cytozyna będąca jedną z czterech zasad bloków budulcowych RNA i DNA jest również jednym z czterech nukleotydów widocznych w obu niciach, a każda z zasad cytozyny stanowi część kodu. Ta podstawa ma również zdolność do posiadania unikalnej funkcji, która pomaga w wiązaniu podwójna helisa i jest postrzegany jako przeciwieństwo guaniny, która również jest inna baza. Wydaje się, że zasada guaniny łączy się z parami cytozyny i tyminy z adeniną w DNA.

Cytozynę można znaleźć jako część DNA, jako część RNA lub jako część nukleotydu. Jako trifosforan cytydyny (CTP) może działać jako kofaktor do Enzymy, i może przenieść fosforan do konwersji difosforan adenozyny (ADP) do adenozynotrifosforanu (ATP). W DNA i RNA cytozyna jest sparowana z guaniną. Cytozyna i tymina są pirymidyny które są strukturami złożony z pojedynczego sześciobocznego pierścienia.

Dlaczego cytozyna jest pirymidyną?

Cytozyna jest pochodną pirymidyny i ma pierścień aromatyczny, który jest heterocykliczny i ma dwa połączone podstawniki i jest widoczny zarówno w DNA, jak i RBNA.  

Jeśli cytozyna jest pirymidyną, to jest tak. Struktura tej ogólnej cytozyny z resztą jest ogólnie preferowana jako struktura dziewięciopierścieniowa, a podwójna membrana adeniny i guaniny jest podstawą struktur puryny i tyminy dla błony sześciopętlowej, a podano uracyl i cytozynę pirymidyna.

Każda zasada, która jest taka sama, jak jeśli wygląd benzenu, który jest strukturą sześcioczłonowego pierścienia, zawiera zasady tyminy, uracylu i cytozyny, takie jak zasady działające na RNA i DNA, można uznać za pirymidynę. Pomaga w uzyskaniu kontroli genów w żywych komórkach.

Ta podstawa ma również zdolność do posiadania unikalnej funkcji, która pomaga w wiązaniu podwójna helisa i jest postrzegany jako przeciwieństwo guaniny, która jest również inną zasadą. Wydaje się, że zasada guaniny łączy się z parami cytozyny i tyminy z adeniną w DNA. Podział baz odbywa się za pomocą wiązania wodorowe o których mówi się, że są interniciami.

Mówi się, że adenina tworzy wiązanie wodorowe w liczbie dwóch wraz z uracylem i cytozyną trzy wiązania wodorowe tylko z guaniną podstawową. Zatem wszyscy możemy powiedzieć, że zasady guaniny, cytozyny i adeniny znajdują się w obu RNA i DNA. To są wspólne zasady azotu w obu kwasach nukleinowych.

Mówi się, że cytydyna jest nukleozydem cytozyny i in podstawowy model parowania Watsona i Cricka, wydaje się, że tworzy wiązanie wodorowe z guaniną w liczbie trzy. Wzór chemiczny to C4H5N3O i ma masę molową 111.1 g, temperaturę topnienia 320 stopni Celsjusza i rozkłada się w 593 K. Można powiedzieć, że cytozynę jest częścią DNA, częścią RNA lub częścią nukleotydu.

Charakterystyczne są zasady azotowe będące puryną, ale obecność pojedynczej grupy aminowej z adeniną znajdującą się na szóste miejsce węgla i guanina siedząca na drugie miejsce węglowe. Tak samo cytozyna, tymina i uracyl mają prostą strukturę pierścienia, który jest zbudowany z pirymidyny, a zatem są pochodną zasad pirymidynowych. Guanina, związek organiczny należący do grupa purynowa, klasa związków o charakterystycznej dwupierścieniowej budowie

Dlaczego cytozyna wiąże się z guaniną?

Cztery basy w DNA i RNA mają sparować uo ze sobą zgodnie z systemem komplementarnego parowania wiązań, a zatem cytozyna paruje się z zasadą guaniny w obu.

Cytozyna i guanina łączą się ze sobą i tworzą parę zasad, ponieważ wolne wiązanie donora wodoru i akceptora wiązania wodorowego łączą się ze sobą w przestrzeni. Mówi się, że cytozyna i guanina wzajemnie się uzupełniają.

W podstawowej formule parowania tymina tworzy sup z adeniną, a reszta guanina wiąże się z cytozyną. Następuje przesunięcie w miejscu nukleotydów, które powoduje chwianie się I między ogólną guaniną a normalną tyminą. W ten sposób są ze sobą sparowane. W obrębie cząsteczki DNA, zasady guaninowe znajdujące się na jednej nici tworzą wiązania chemiczne z zasadami cytozynowymi na nici przeciwnej. Sekwencja czterech zasad DNA koduje instrukcje genetyczne komórki.

Parowanie obu baz odbywa się poprzez ich wyrównanie trzy wiązania wodorowe. To powoduje różnicę w mocy między zestawami Podstawy Watsona i Cricka. Cytozyna i guanina łączą się i dlatego mają silniejszą parę zasad niż wiązanie adeniny i tyminy w DNA. Postać cytozyny i guaniny trzy wiązania wodorowe między sobą, podczas gdy tyrozyna i adenina tworzą dwa wiązania wodorowe.

Guanina w połączeniu z cytozyną ma trzy wiązania wodorowe. To sprawia, że ​​różnica w sile między dwoma zestawami Watson i Crick basy. Powiązane pary zasad z guaniną i cytozyny są silniejsze niż te związane z tyminą i adeniną in DNA. W obrębie cząsteczki DNA, zasady guaninowe znajdujące się na jednej nici tworzą wiązania chemiczne z zasadami cytozynowymi na nici przeciwnej.

Przeczytaj także:

• Przykłady bakterii fotoautotroficznych
• Czy komórki eukariotyczne mają cytoszkielet?
• Myriapoda przykłady
• Są białkami polimerami
• Przykłady struktur analogicznych
• Fermentacja w cytoplazmie
• Sekwencja zasad azotowych w DNA
• Czy komórki zwierzęce mają rzęski
• Dyfuzja ułatwiona a dyfuzja aktywna
• Hipotoniczny kontra izotoniczny