Jak obliczyć energię w procesach bioelektromagnetycznych: kompleksowy przewodnik

by
energia w procesach bioelektromagnetycznych 2

Obliczanie energii jest istotnym aspektem zrozumienia procesów bioelektromagnetycznych. Określając poziomy energii, energię potencjalną i jednostki energii, możemy uzyskać cenny wgląd w podstawowe zasady leżące u podstaw tych procesów. W tym poście na blogu omówimy różne metody obliczania energii w procesach bioelektromagnetycznych, dostarczając jasnych wyjaśnień, wzorów i przykładów ułatwiających kompleksowe zrozumienie.

Obliczanie energii w procesach bioelektromagnetycznych

energia w procesach bioelektromagnetycznych 1

Jak obliczyć poziom energii na podstawie długości fali

Poziomy energii w procesach bioelektromagnetycznych można obliczyć na podstawie długości fali użytej fali elektromagnetycznej. Aby zrozumieć tę koncepcję, przejdźmy do następujących kroków:

1. Zrozumienie pojęcia długości fali

Długość fali odnosi się do odległości pomiędzy dwoma kolejnymi grzbietami lub dolinami fali elektromagnetycznej. Jest ona oznaczona symbolem λ (lambda) i mierzona w metrach (m).

2. Wzór na obliczanie energii na podstawie długości fali

Energię fali elektromagnetycznej można obliczyć za pomocą równania:
E = \frac{hc}{\lambda}

Gdzie:
– E oznacza energię fali,
– h to stała Plancka (około 6.626 x 10^-34 J∙s),
– c to prędkość światła w próżni (około 3.00 x 10^8 m/s),
– λ jest długością fali elektromagnetycznej.

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy dwa przykłady ilustrujące obliczanie energii na podstawie długości fali.

Przykład 1: Załóżmy, że długość fali elektromagnetycznej wynosi 500 nm (nanometrów). Oblicz jego energię.

Rozwiązanie:
Najpierw konwertujemy długość fali z nanometrów na metry:
\lambda = 500 \times 10^{-9} \, \text{m}

Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię:
E = \frac{(6.626 \times 10^{-34} \, \text{J} \cdot \text{s})(3.00 \times 10^{8} \, \text{m/s})} {500 \times 10^{-9} \, \text{m}}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia fali elektromagnetycznej wynosi w przybliżeniu 3.97 x 10^-19 J.

Przykład 2: Jeśli długość fali elektromagnetycznej wynosi 600 nm, określ jej energię.

Rozwiązanie:
Najpierw przeliczamy długość fali na metry:
\lambda = 600 \times 10^{-9} \, \text{m}

Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię:
E = \frac{(6.626 \times 10^{-34} \, \text{J} \cdot \text{s})(3.00 \times 10^{8} \, \text{m/s})} {600 \times 10^{-9} \, \text{m}}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia fali elektromagnetycznej wynosi w przybliżeniu 3.31 x 10^-19 J.

Jak obliczyć energię fali elektromagnetycznej

Zrozumienie energii fali elektromagnetycznej ma kluczowe znaczenie w procesach bioelektromagnetycznych. Przeanalizujmy kroki, aby to obliczyć:

1. Zrozumienie fal elektromagnetycznych

Fale elektromagnetyczne składają się z oscylujących pól elektrycznych i magnetycznych, które rozchodzą się w przestrzeni. Fale te niosą energię i poruszają się z prędkością światła.

2. Wzór na obliczenie energii fali elektromagnetycznej

Energię fali elektromagnetycznej można obliczyć za pomocą równania:
E = \frac{1}{2} \epsilon_0 E^2

Gdzie:
– E oznacza natężenie pola elektrycznego fali,
– ε₀ to przenikalność wolnej przestrzeni (około 8.85 x 10^-12 F/m).

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów, aby zademonstrować obliczanie energii fal elektromagnetycznych.

Przykład 1: Załóżmy, że natężenie pola elektrycznego fali elektromagnetycznej wynosi 2 V/m. Oblicz jego energię.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię:
E = \frac{1}{2} (8.85 \times 10^{-12} \, \text{F/m})(2 \, \text{V/m})^2

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia fali elektromagnetycznej wynosi w przybliżeniu 1.77 x 10^-11 J.

Przykład 2: Jeżeli natężenie pola elektrycznego fali elektromagnetycznej wynosi 4 V/m, określ jej energię.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię:
E = \frac{1}{2} (8.85 \times 10^{-12} \, \text{F/m})(4 \, \text{V/m})^2

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia fali elektromagnetycznej wynosi w przybliżeniu 7.08 x 10^-11 J.

Jak obliczyć energię potencjalną w procesach bioelektromagnetycznych

Energia potencjalna odgrywa kluczową rolę w procesach bioelektromagnetycznych. Przyjrzyjmy się etapom obliczania energii potencjalnej:

1. Zrozumienie energii potencjalnej

Energia potencjalna odnosi się do zmagazynowanej energii posiadanej przez obiekt ze względu na jego położenie lub stan. W procesach bioelektromagnetycznych można to obliczyć za pomocą następującego wzoru:

PE = qV

Gdzie:
– PE reprezentuje energię potencjalną,
– q to ładunek cząstki lub przedmiotu, którego to dotyczy,
– V to potencjał elektryczny.

2. Wzór na obliczanie energii potencjalnej

Energię potencjalną pomiędzy naładowanymi cząstkami można obliczyć za pomocą równania:
PE = \frac{kq_1q_2}{r}

Gdzie:
– PE reprezentuje energię potencjalną,
– k jest stałą Coulomba (około 8.99 x 10^9 N·m^2/C^2),
– q₁ i q₂ to ładunki dwóch cząstek,
– r jest odległością między nimi.

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów ilustrujących obliczanie energii potencjalnej w procesach bioelektromagnetycznych.

Przykład 1: Jeśli dwie naładowane cząstki mają ładunki odpowiednio +2 μC (mikrokulombów) i -5 μC i dzieli je odległość 10 cm, oblicz ich energię potencjalną.

Rozwiązanie:
Najpierw przeliczamy ładunki na kulomby:
q₁ = 2 \times 10^{-6} \, \text{C}
q₂ = -5 \times 10^{-6} \, \text{C}

Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię potencjalną:
PE = \frac{(8.99 \times 10^9 \, \text{N} \cdot \text{m}^2/\text{C}^2)(2 \times 10^{-6} \, \ tekst{C})(-5 \times 10^{-6} \, \text{C})}{0.10 \, \text{m}}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia potencjalna pomiędzy naładowanymi cząstkami wynosi około -8.99 J.

Przykład 2: Rozważmy dwie naładowane cząstki o ładunkach +8 μC i +3 μC, oddalone od siebie o 2 metry. Określ ich energię potencjalną.

Rozwiązanie:
Najpierw przeliczamy ładunki na kulomby:
q₁ = 8 \times 10^{-6} \, \text{C}
q₂ = 3 \times 10^{-6} \, \text{C}

Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię potencjalną:
PE = \frac{(8.99 \times 10^9 \, \text{N} \cdot \text{m}^2/\text{C}^2)(8 \times 10^{-6} \, \ tekst{C})(3 \times 10^{-6} \, \text{C})}{2 \, \text{m}}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia potencjalna pomiędzy naładowanymi cząstkami wynosi około 1.35 J.

Jednostki energii w procesach bioelektromagnetycznych

Jak obliczyć energię w kilodżulach (kJ)

W procesach bioelektromagnetycznych energię często wyraża się w kilodżulach (kJ). Przyjrzyjmy się etapom obliczania energii w kJ:

1. Zrozumienie kilodżuli jako jednostki energii

Kilodżul (kJ) to metryczna jednostka energii równa 1,000 dżuli (J). Jest powszechnie używany do wyrażania większych ilości energii.

2. Wzór przeliczeniowy z dżuli na kilodżule

Aby przeliczyć energię z dżuli (J) na kilodżule (kJ), dzielimy wartość energii przez 1,000:

\text{Energia w kJ} = \frac{\text{Energia w J}}{1,000}

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów ilustrujących konwersję energii z dżuli na kilodżule.

Przykład 1: Jeśli energia procesu bioelektromagnetycznego wynosi 5,000 J, oblicz jej równoważną wartość w kilodżulach.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru przeliczeniowego, możemy obliczyć energię w kilodżulach:
\text{Energia w kJ} = \frac{5,000 \, \text{J}}{1,000}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia w kilodżulach wynosi 5 kJ.

Przykład 2: Rozważmy wartość energii 12,500 J w procesie bioelektromagnetycznym. Określ jego równoważną wartość w kilodżulach.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru przeliczeniowego, możemy obliczyć energię w kilodżulach:
\text{Energia w kJ} = \frac{12,500 \, \text{J}}{1,000}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia w kilodżulach wynosi 12.5 kJ.

Jak obliczyć energię w kilokaloriach

energia w procesach bioelektromagnetycznych 3

Energię w procesach bioelektromagnetycznych można również wyrazić w kilokaloriach. Przyjrzyjmy się etapom obliczania energii w kilokaloriach:

1. Zrozumienie kilokalorii jako jednostki energii

Kilokalorie (kcal) to jednostka energii równa 1,000 kalorii (cal). Jest powszechnie używany do wyrażania zawartości energii w żywności i procesach biologicznych.

2. Wzór przeliczeniowy z dżuli na kilokalorie

Aby przeliczyć energię z dżuli (J) na kilokalorie (kcal), wartość energii dzielimy przez 4.184:

\text{Energia w kcal} = \frac{\text{Energia w J}}{4.184}

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów ilustrujących konwersję energii z dżuli na kilokalorie.

Przykład 1: Jeśli energia procesu bioelektromagnetycznego wynosi 2,500 J, oblicz jej równoważną wartość w kilokaloriach.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru przeliczeniowego, możemy obliczyć energię w kilokaloriach:
\text{Energia w kcal} = \frac{2,500 \, \text{J}}{4.184}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia w kilokaloriach wynosi około 597.85 kcal.

Przykład 2: Rozważmy energię o wartości 10,000 XNUMX J w procesie bioelektromagnetycznym. Określ jego równoważną wartość w kilokaloriach.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru przeliczeniowego, możemy obliczyć energię w kilokaloriach:
\text{Energia w kcal} = \frac{10,000 \, \text{J}}{4.184}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia w kilokaloriach wynosi około 2,391.06 kcal.

Jak obliczyć energię w elektronowoltach (eV)

Elektronowolty (eV) są często wykorzystywane do wyrażania energii w procesach bioelektromagnetycznych. Przyjrzyjmy się etapom obliczania energii w elektronowoltach:

1. Zrozumienie elektronowoltów jako jednostki energii

Elektronowolt (eV) to ilość energii uzyskanej lub utraconej przez elektron podczas przyspieszania lub zwalniania pod wpływem różnicy potencjałów elektrycznych wynoszącej 1 wolt. Jest powszechnie stosowany w fizyce atomowej i cząstek elementarnych.

2. Wzór przeliczeniowy z dżuli na elektronowolt

Aby przeliczyć energię z dżuli (J) na elektronowolt (eV), dzielimy wartość energii przez ładunek elementarny (e) elektronu, który wynosi w przybliżeniu 1.602 x 10^-19 C:

\text{Energia w eV} = \frac{\text{Energia w J}}{1.602 \times 10^{-19}}

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów ilustrujących konwersję energii z dżuli na elektronowolt.

Przykład 1: Jeśli energia procesu bioelektromagnetycznego wynosi 1 x 10^-18 J, oblicz jej równoważną wartość w elektronowoltach.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru przeliczeniowego, możemy obliczyć energię w elektronowoltach:
\text{Energia w eV} = \frac{1 \times 10^{-18} \, \text{J}}{1.602 \times 10^{-19}}

Po wykonaniu obliczeń okazuje się, że energia w elektronowoltach wynosi w przybliżeniu 6.242 x 10 eV.

Przykład 2: Rozważmy wartość energii 5 x 10^-19 J w procesie bioelektromagnetycznym. Określ jego wartość równoważną w elektronowoltach.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru przeliczeniowego, możemy obliczyć energię w elektronowoltach:
\text{Energia w eV} = \frac{5 \times 10^{-19} \, \text{J}}{1.602 \times 10^{-19}}

Po wykonaniu obliczeń okazuje się, że energia w elektronowoltach wynosi około 3.118 eV.

Zaawansowane koncepcje w obliczaniu energii

Jak obliczyć poziomy energii Bohra

Poziomy energii Bohra są ważne dla zrozumienia rozkładu energii elektronów w atomie. Przyjrzyjmy się etapom obliczania poziomów energii Bohra:

1. Zrozumienie modelu Bohra

Model Bohra opisuje poziomy energii elektronów w atomie jako dyskretne orbity. Energię elektronu na n-tym poziomie energetycznym można obliczyć ze wzoru:

E_n = -\frac{13.6 \, \text{eV}}{n^2}

Gdzie:
– Eₙ reprezentuje energię elektronu na n-tym poziomie energii,
– n jest główną liczbą kwantową.

2. Wzór na obliczanie poziomów energii Bohra

Różnicę energii pomiędzy dwoma poziomami energii Bohra (Eₙ i Eₙ₋₁) można obliczyć ze wzoru:

\Delta E = E_n - E_{n-1} = \left( \frac{13.6 \, \text{eV}}{n^2} \right) - \left( \frac{13.6 \, \text{eV }}{(n-1)^2} \right)

Gdzie:
– ΔE reprezentuje różnicę energii pomiędzy dwoma poziomami energii Bohra.

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów ilustrujących obliczenia poziomów energii Bohra.

Przykład 1: Oblicz energię elektronu na trzecim poziomie energii, korzystając ze wzoru Bohra.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię elektronu na trzecim poziomie energetycznym:
E_3 = -\frac{13.6 \, \text{eV}}{3^2}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia elektronu na trzecim poziomie energetycznym wynosi około -1.51 eV.

Przykład 2: Określ różnicę energii pomiędzy piątym i czwartym poziomem energii Bohra.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć różnicę energii między piątym i czwartym poziomem energii Bohra:
\Delta E = \left( \frac{13.6 \, \text{eV}}{5^2} \right) - \left( \frac{13.6 \, \text{eV}}{4^2} \right )

Po wykonaniu obliczeń okazuje się, że różnica energii między piątym i czwartym poziomem energii Bohra wynosi około 0.48 eV.

Jak obliczyć energię wiązania w procesach bioelektromagnetycznych

Energia wiązania jest kluczową koncepcją w procesach bioelektromagnetycznych, szczególnie w kontekście oddziaływań atomowych i molekularnych. Przyjrzyjmy się etapom obliczania energii wiązania:

1. Zrozumienie energii wiązania

Energia wiązania odnosi się do energii wymaganej do oddzielenia cząstek lub składników, które są ze sobą powiązane. W procesach bioelektromagnetycznych można go obliczyć za pomocą następującego wzoru:

\text{Energia wiązania} = \text{Energia izolowanych cząstek} - \text{Energia układu związanego}

2. Wzór na obliczenie energii wiązania

Energię wiązania pomiędzy cząstkami można obliczyć za pomocą równania:

\text{Energia wiązania} = \frac{kq_1q_2}{r}

Gdzie:
– Energia wiązania reprezentuje energię potrzebną do rozdzielenia cząstek,
– k jest stałą Coulomba (około 8.99 x 10^9 N·m^2/C^2),
– q₁ i q₂ to ładunki dwóch cząstek,
– r jest odległością między nimi.

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów ilustrujących obliczanie energii wiązania w procesach bioelektromagnetycznych.

Przykład 1: Jeżeli dwie cząstki o ładunkach odpowiednio +2 μC i -5 μC dzieli odległość 10 cm, oblicz ich energię wiązania.

Rozwiązanie:
Najpierw przeliczamy ładunki na kulomby:
q₁ = 2 \times 10^{-6} \, \text{C}
q₂ = -5 \times 10^{-6} \, \text{C}

Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię wiązania:
\text{Energia wiązania} = \frac{(8.99 \times 10^9 \, \text{N} \cdot \text{m}^2/\text{C}^2)(2 \times 10^{- 6} \, \text{C})(-5 \times 10^{-6} \, \text{C})}{0.10 \, \text{m}}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia wiązania pomiędzy cząstkami wynosi w przybliżeniu -8.99 J.

Przykład 2: Rozważmy dwie cząstki o ładunkach +8 μC i +3 μC, oddalone od siebie o 2 metry. Określ ich energię wiązania.

Rozwiązanie:
Najpierw przeliczamy ładunki na kulomby:
q₁ = 8 \times 10^{-6} \, \text{C}
q₂ = 3 \times 10^{-6} \, \text{C}

Korzystając ze wzoru, możemy obliczyć energię wiązania:
\text{Energia wiązania} = \frac{(8.99 \times 10^9 \, \text{N} \cdot \text{m}^2/\text{C}^2)(8 \times 10^{- 6} \, \text{C})(3 \times 10^{-6} \, \text{C})}{2 \, \text{m}}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energia wiązania pomiędzy cząstkami wynosi około 1.35 J.

Jak obliczyć intensywność energii w procesach bioelektromagnetycznych

Intensywność energii określa ilościowo ilość energii na jednostkę powierzchni lub objętości w procesach bioelektromagnetycznych. Przyjrzyjmy się etapom obliczania energochłonności:

1. Zrozumienie energochłonności

Energochłonność odnosi się do ilości energii rozproszonej na jednostkę powierzchni lub objętości. W procesach bioelektromagnetycznych można go obliczyć za pomocą następującego wzoru:

\text{Intensywność energii} = \frac{\text{Energia}}{\text{Powierzchnia lub objętość}}

2. Wzór na obliczenie energochłonności

Energochłonność można obliczyć za pomocą równania:

\text{Intensywność energii} = \frac{P}{A}

Gdzie:
– Intensywność energii oznacza ilość energii na jednostkę powierzchni,
– P to całkowita moc lub energia,
– A jest obszarem, na którym rozkłada się energia.

3. Rozpracowane przykłady

Rozważmy kilka przykładów ilustrujących obliczanie intensywności energii w procesach bioelektromagnetycznych.

Przykład 1: Jeśli całkowita moc procesu bioelektromagnetycznego wynosi 100 W, a powierzchnia, na której jest on rozłożony, wynosi 10 m², oblicz energochłonność.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru możemy obliczyć energochłonność:
\text{Intensywność energii} = \frac{100 \, \text{W}}{10 \, \text{m}^2}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energochłonność wynosi 10 W/m².

Przykład 2: Rozważmy proces bioelektromagnetyczny o całkowitej mocy 50 W i powierzchni 5 m². Określ intensywność energii.

Rozwiązanie:
Korzystając ze wzoru możemy obliczyć energochłonność:
\text{Intensywność energii} = \frac{50 \, \text{W}}{5 \, \text{m}^2}

Po wykonaniu obliczeń stwierdzamy, że energochłonność wynosi 10 W/m².

Zrozumienie sposobu obliczania energii w procesach bioelektromagnetycznych ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia leżących u ich podstaw zasad i mechanizmów. Korzystając ze wzorów i przykładów, zbadaliśmy różne metody obliczania poziomów energii, energii potencjalnej i różnych jednostek energii. Obliczenia te pozwalają nam uzyskać cenny wgląd w skomplikowany świat oddziaływań bioelektromagnetycznych i ich znaczenie w różnych zjawiskach biologicznych i fizycznych.

Zadania numeryczne dotyczące obliczania energii w procesach bioelektromagnetycznych

Problem 1:

W procesie bioelektromagnetycznym działa pole elektryczne o natężeniu 10 V/m i pole magnetyczne o natężeniu 0.5 T. Oblicz gęstość energii tego procesu.

Rozwiązanie:

Gęstość energii procesu bioelektromagnetycznego można obliczyć ze wzoru:

\text{Gęstość energii} = \frac{1}{2} \left( \epsilon_0 E^2 + \frac{1}{\mu_0} B^2 \right)

gdzie:
- \epsilon_0 jest przenikalnością wolnej przestrzeni,
- E jest wielkością pola elektrycznego,
- \mu_0 jest przepuszczalnością wolnej przestrzeni, oraz
- B jest wielkością pola magnetycznego.

Dany:
\epsilon_0 = 8.85 \times 10^{-12} \, \text{F/m},
E = 10 \, \text{V/m},
\mu_0 = 4\pi \times 10^{-7} \, \text{T} \cdot \text{m/A},
B = 0.5 \, \text{T}.

Podstawiając podane wartości do wzoru otrzymujemy:

\text{Gęstość energii} = \frac{1}{2} \left( 8.85 \times 10^{-12} \times (10)^2 + \frac{1}{4\pi \times 10^{- 7}} \times (0.5)^2 \right)

Uproszczenie wyrażenia daje:

\text{Gęstość energii} = \frac{1}{2} \left( 8.85 \times 10^{-10} + \frac{1}{4\pi \times 10^{-7}} \times 0.25 \ po prawej) \, \text{J/m}^3

Dlatego gęstość energii procesu bioelektromagnetycznego jest w przybliżeniu 4.63 \times 10^{-8} \, \text{J/m}^3.

Problem 2:

W procesie bioelektromagnetycznym pole elektryczne ma natężenie 5 V/m, a pole magnetyczne ma natężenie 0.8 T. Oblicz całkowitą energię zmagazynowaną w objętości 10^{-4} \, \text{m}^3 otoczony tym procesem.

Rozwiązanie:

Aby obliczyć całkowitą energię zgromadzoną w objętości otoczonej procesem bioelektromagnetycznym, możemy skorzystać ze wzoru:

\text{Całkowita energia} = \text{Gęstość energii} \times \text{Objętość}

gdzie:
- \text{Gęstość energii} jest gęstością energii procesu bioelektromagnetycznego, oraz
- \text{Objętość} jest objętością otoczoną procesem.

Dany:
\text{Gęstość energii} = 4.63 \times 10^{-8} \, \text{J/m}^3,
\text{Objętość} = 10^{-4} \, \text{m}^3.

Podstawiając podane wartości do wzoru otrzymujemy:

\text{Całkowita energia} = 4.63 \times 10^{-8} \times 10^{-4}

Uproszczenie wyrażenia daje:

\text{Całkowita energia} = 4.63 \times 10^{-12} \, \text{J}

Dlatego całkowita energia zmagazynowana w objętości otoczonej procesem bioelektromagnetycznym jest w przybliżeniu 4.63 \times 10^{-12} \, \text{J}.

Problem 3:

Proces bioelektromagnetyczny ma gęstość energii wynoszącą 3 \times 10^{-9} \, \text{J/m}^3 i objętość 5 \times 10^{-5} \, \text{m}^3. Oblicz całkowitą energię zgromadzoną w tym procesie.

Rozwiązanie:

Aby obliczyć całkowitą energię zgromadzoną w procesie bioelektromagnetycznym, możemy użyć tego samego wzoru, co w zadaniu 2:

\text{Całkowita energia} = \text{Gęstość energii} \times \text{Objętość}

Dany:
\text{Gęstość energii} = 3 \times 10^{-9} \, \text{J/m}^3,
\text{Objętość} = 5 \times 10^{-5} \, \text{m}^3.

Podstawiając podane wartości do wzoru otrzymujemy:

\text{Całkowita energia} = 3 \times 10^{-9} \times 5 \times 10^{-5}

Uproszczenie wyrażenia daje:

\text{Całkowita energia} = 1.5 \times 10^{-13} \, \text{J}

Dlatego całkowita energia zmagazynowana w procesie bioelektromagnetycznym jest przybliżona 1.5 \times 10^{-13} \, \text{J}.

Przeczytaj także: