Schemat transkrypcji DNA: szczegółowe wyjaśnienia

Transkrypcja DNA to metoda polegająca na uzyskaniu fragmentu DNA skopiowanego do RNA z segmentacją tego procesu.

Samą metodą uzyskania kodu DNA wkomponowanego w RNA, a także dalszego przenoszenia do nowego modelu, jest transkrypcja. Włączenie diagramu transkrypcji DNA składa się z etapów zaangażowanych w proces, tj. inicjacji, elongacji i zakończenia.

Segmenty DNA, które mają być transkrybowane w cząsteczkach RNA, mogą zawierać w sobie zakodowane białka i mówi się, że tworzą informacyjne RNA. Pozostałe fragmenty DNA są stworzone do kopiowania RNA i nazywane są niekodującymi. Jest to głównie praca Potrzebne RNA tutaj.

Ogólna liczba informacyjnego RNA jest ponad 10 razy większa niż rzeczywista tkanki ncRNA i jest ważne dla wszystkich komórek pomimo tego, że odsetek genomowy jest mniejszy niż dwa i można go również przekształcić w informacyjny RNA. ten genom ssaków mogą się aktywnie nawrócić, a większość z nich to 80.

Nie tylko w DNA, ale także w RNA zużył pary zasad dla nukleotydów, ponieważ kod uzupełniający. W czasie transkrypcji sekwencja DNA jest odczytywana przez dowolny Polimerazy RNA która staje się komplementarna, antyrównoległy Nić RNA zwana transkryptem pierwotnym. Ta metoda pozwala na wykonanie wielu kroków.

Transkrypcja jest w rzeczywistości jedną z podstawowych metod zachodzących w genomie. Jest to metoda przekształcanie DNA w RNA. Odnosi się do pierwszej fazy centralnego dogmatu z transkrypcją bitów RNA do określonych obszarów RNA. Najwięcej miejsc do jego działania to te, które kody białek. Są miejsca, w których widać całego gospodarza.

Kroki pokazane na schemacie transkrypcji DNA

W procesie jest kilka kroków Transkrypcja DNA zaangażowane wraz z udziałem kilku enzymów.

Jest wiele funkcji DNA, które są zaangażowane w inicjację, uważając ją za pierwszy krok. Następnie następuje zakończenie wydłużenia, zamknięcie 5', poliadenylacja i splicing. Na schemacie transkrypcji DNA przedstawiono sześć etapów.

DNA transkrypcja to metoda, za pomocą której wszelkie dane genetyczne w DNA, które są ponownie zapisywane dla informacyjnego RNA. Jest posłaniec RNA pozostające w jądrze gdzie działa jako baza dla tego procesu DNA. Mając kontrolę nad tworzenie posłańca RNA w jądrze komórkowym reguluje tempo ekspresji genów.

W procesie transkrypcji następuje podział i odbywa się to w trzech istotnych fazach. Są to podstawowe kroki widoczne w terminacji DNA. Oni są-

Inicjacja

Jest to pierwszy etap syntezy pierwszych nukleotydów w łańcuchu RNA. Wynikiem transkrypcji jest dopełnienie RNA.

Jest to etap wielu procesów, który rozpoczyna się, gdy holoenzym RNAP łączy się z matrycą DNA, a kończy, gdy polimeraza rdzeniowa ucieka na promotorze po pierwszym około synteza dziewięciu typów nukleotydów.

Cała metoda transkrypcji DNA jest katalizowana przez enzym zwany polimerazą RNA, który łączy się i staje się ruchliwy z cząsteczką DNA, dopóki nie zostanie zauważony przez sekwencję promotora. Ta część DNA pokazuje początkowy obszar metody i istnieje tutaj możliwość dużej sekwencji promotorów. W rezultacie transkrypcja ma niższą wierność kopiowania niż replikacja DNA.

Czynnikami tej metody są białka, które faktycznie kontrolują tempo tego procesu, a następnie łączą się z sekwencja promotora oraz Polimerazy RNA. Po połączeniu z łańcuchem promotora enzym polimerazy RNA rozwija segment DNA, który pomaga w odsłonięciu nici DNA. Transkrypcja ma trochę mechanizmy korekty, ale są one mniej i mniej skuteczne niż kontrole do kopiowania DNA.

Transkrypcja DNA to metoda, w której wszystkie dane genetyczne w DNA są transkrybowane do komunikator RNA. Wewnątrz jądra znajduje się informacyjne RNA, które służy jako podstawa tego procesu DNA. Kontrolując posłańca Produkcja RNA w jądrze komórki mogą regulować tempo ekspresji genów.

Wydłużenie

Istnieją dwie nici DNA, które są widoczne i wykorzystywane w procesie transkrypcji DNA.

Jedna z dwóch nici DNA lub nić matrycy jest w rzeczywistości odczytywana na drodze od 3' do 5' i w ten sposób dostarcza nić matrycy nowo utworzonej cząsteczki informacyjnego RNA. Druga dostępna nić nazywana jest nicią kodującą.

Odniesienie do obu nici DNA jest takie, że sekwencja zasad ma być identyczna i odnosi się do syntezy informacyjnego RNA, z wyjątkiem zastąpienia zasady tiaminy uracylem. Bazy mogą być dodawane na trzy pierwsze sposoby iw ścieżce od 5' do 3'.

Enzym polimerazy RNA wykorzystuje wewnętrzny rybonuulkleotyd do wytworzenia nowej informacyjnej nici RNA. Odbywa się to poprzez uzyskanie wiązania obligacji zwanej wiązanie fosfodiestrowe katalizowany pomiędzy sąsiadującymi miejscami rybonukleotydów. Wynika to z zasady komplementarne parowanie bazy jest adenina z uracylem, tymina na adeninę, cytozyna na guaninę i odwrotnie.

Zakończenie

Metoda elongacji ma miejsce do momentu, gdy enzym polimerazy RNA napotka komunikat, aby się zatrzymać.

W tej fazie proces transkrypcji zatrzymuje sekwencjonowanie i tutaj cała metoda zostaje zatrzymana, a enzym polimeraza RNA uwalnia matrycę RNA.

Sam sposób zakończenia procesu transkrypcji RNA nazywa się terminacją. Zdarza się to tylko raz i dokładnie w momencie, gdy polimeraza dokonuje transkrypcji sekwencji DNA zwanej terminatorem. To samo w przypadku terminacji widać na końcu każdego używanego genu, który może działać na wielu ścieżkach.

Jeśli odcinek DNA jest transkrybowany do cząsteczki RNA, która koduje białko, RNA nazywa się informacyjnym RNA (mRNA); mRNA z kolei służy jako matryca dla synteza białka poprzez tłumaczenie. Inne odcinki DNA mogą być przepisywana na małe niekodujące RNA, takie jak mikroRNA, transferowy RNA (tRNA), mały jąderkowy RNA (snoRNA), mały jądrowy RNA (snRNA) lub enzymatyczne cząsteczki RNA zwane rybozymami, a także większe niekodujące RNA, takie jak rybosomalny RNA (rRNA) i długi niekodujący RNA (lncRNA ).

Podczas transkrypcji sekwencja DNA jest odczytywana przez dowolną polimerazę RNA, która otrzymuje komplementarne antyrównoległy RNA nić nazywana pierwotnym transkryptem. Ta metoda pozwala na użycie kilka kroków. Tutaj rybosom jest zmuszany do dotarcia do kodon stop aby doprowadzić proces do końca. Do zatrzymania są trzy kodony – UAA, UGA i UAG. Ogólnie rzecz biorąc, RNA pomaga syntetyzować, regulować i przetwarzać białka; dlatego odgrywa fundamentalną rolę w wykonywaniu funkcji w komórce.

Przetwarzanie mRNA przed translacją

Informacyjny RNA ma na celu transkrypcję do punktu, w którym znajduje się odniesienie do pre mRNA.

Potrzebna jest metoda przetwarzania, która będzie ważna, aby pomóc w konwersji wytworzonego informacyjnego RNA do dojrzałego typu mRNA. Proces przetwarzania obejmuje etapy.

5' Capping- Capping oznacza dodanie metylowanej czapeczki guaniny na końcu 5' informacyjnego RNA. Jego istotna obecność służy do rozpoznania przez cząsteczkę rybosomów, a następnie chroni niedojrzałą cząsteczkę przed degradacją.

Poliadenylacji- Jest to opisane jako dodanie ogona poli A na końcu 3' informacyjnego RNA. Ten ogon poli A zawiera wiele cząsteczek trifosforanu adenozyny. Pomaga w uzyskaniu stabilizacja RNA który jest potrzebny dla RNA i jest również niestabilny niż DNA. Ten mRNA następnie opuszcza jądro, gdzie działa jako podstawa dla tłumaczenie DNA. Kontrolując produkcję mRNA w obrębie jądro, komórka reguluje tempo ekspresji genów.

Łączenie- Pozwala sekwencji genetycznej jedynego pre mRNA kodować wiele innych białek, które służą jako materiał genetyczny. Metoda oparta jest na transkrypcie. Polega na usunięciu intronów, a następnie połączeniu eksonów na drodze ligacji. Pod koniec transkrypcji dojrzałe mRNA zostało zrobione.

Działa to jako system przesyłania wiadomości, aby umożliwić tłumaczenie i Synteza białka wystąpić. W dojrzałym mRNA znajduje się otwarta ramka odczytu (ORF). Ten region zostanie przetłumaczony na białko. Jest tłumaczony w blokach trzech nukleotydów, zwanych kodonami. Na końcach 5' i 3' są również regiony nieprzetłumaczone (UTR). Nie są one tłumaczone podczas syntezy białek.

Przeczytaj także:

• Enzym transkrypcyjny DNA
• Sekwencja zasad azotowych w DNA
• Uracyl w replikacji DNA
• Replikacja DNA a polimeraza
• Antyrównoległe nici dna 2
• Wpływ organizacji chromatyny na pakowanie DNA
• Czy prokarioty mają replikację DNA?
• Czy DNA prokariotyczny jest podwójną helisą