Struktura Cu2+ Lewisa jest wysoce motywującym faktem ilustrującym przegląd chemiczny miedzi pierwiastkowej. Istnieje kilka dobrze poinformowanych faktów, które przemawiają za szkicem struktury Lewisa, a raczej elektroniczną konfiguracją Miedzi.
Fakty, które zostałyby omówione w tym artykule to:
- Rysowanie struktury Cu Lewis
- Rysowanie struktury Lewisa Cu2+
- Rezonans struktury Cu2 + Lewisa
- Kształt struktury Cu2 + Lewis
- Formalny ładunek struktury Cu2 + Lewisa
- Kąt struktury Cu2 + Lewis
- Reguła oktetu struktury Cu2 + Lewisa
- Pojedyncze pary struktury Cu2 + Lewis
- Cu2 + elektrony walencyjne
- Hybrydyzacja Cu2+
- Cu2 + rozpuszczalność
- Cu2 + jonowy
- Cu2 + kwaśny lub zasadowy
- Cu2 + polarny lub niepolarny
- Cu2 + czworościenny
- Cu2 + liniowy
- Cu2 + symetryczny lub asymetryczny
- Cu2+ paramagnetyczny lub diamagnetyczny
- Kolor Cu2+
- Cu2+ środek redukujący
- Cu2+ środek utleniający
- Stabilność Cu2+
Rysowanie struktury Cu Lewis
Rysowanie struktury Lewisa obejmuje kilka kroków dla każdego pierwiastka w układzie okresowym. Te kroki sprawiają, że szkic elementów jest intensywny i sprecyzowany wewnętrznymi sprawami poprzez elektroniczną konfigurację elementu.
Demonstrując pierwszy krok identyfikacji liczby elektronów walencyjnych w miedzi, można to rozpoznać po konfiguracji elektronicznej, która dla Cu wynosi 1s22s22p63s23p64s23d104s1. Oznacza to, że elektron walencyjny w miedzi wynosi 9.
Następnym krokiem jest umieszczenie kropek jako notacji elektronów wokół Cu, czyli 9 kropek. Ten etap uzupełnia prostą strukturę Lewisa miedzi, która jest znacznie porównawcza zgodnie ze strukturą Lewisa Cu2+.
Rysowanie struktury Lewisa Cu2+
Badania nad silnym kationem Cu2+ w chemii i jego znaczeniem można rozpocząć od wstępnego nakreślenia struktury Lewisa tego jonu. Cu2+ jest określany jako jon miedziowy w badaniach chemicznych.
Wprowadzanie elektronu walencyjnego jako kropek wokół miedzi po pozostawieniu dwóch elektronów z jego powłoki walencyjnej jest główną perspektywą podzielaną przez Struktura Lewisa Cu2+. Struktura Lewisa jonu miedziowego odnosi się do faktu niedoboru elektronów w miedzi.
Rezonans struktury Lewisa Cu2+
Rezonans oznacza zmianę wiązań przez elektrony. Rezonans to mechanizm, który wyjaśnia znaczenie posiadania wiązania pi w strukturze. W rezonansie wiązanie pi zastępuje się ładunkiem ujemnym dowolnego atomu odpowiednich pierwiastków. Dlatego oczywiste jest, że posiadanie wiązania pi jest najbardziej wymaganą cechą rezonansu.
Cu2+ jest zdecydowanie dodatnio naładowanym jonem, ale oznacza niedobór dwóch elektronów w jego strukturze elektronowej. Dlatego po utworzeniu wiązania z innymi elementami nie może zainicjować rezonansu. Rezonans jest nieistotnym mechanizmem postępowania dla jonów miedziowych.
Kształt struktury Cu2+ Lewis
Kształt jest ważny do określenia na podstawie struktury Lewisa pierwiastków t lub jonów. Struktura elektronowa Lewisa odpowiednio reprezentuje kształt lub geometria związków lub pierwiastków okresowych.
W Cu2+ zmienia się liczba elektronów i tworzy się w postaci zniekształconego jonu oktaedrycznego lub kwadratowo-piramidowego dla jonu miedziowego. Struktura Lewisa odgrywa znaczącą rolę w określaniu tej zmiany kształtu dla tego jonu z demonstracją chemiczną.
Formalny ładunek struktury Cu2+ Lewisa
Ładunek formalny dowolnego związku można określić obliczając liczbę elektronów wiążących i niewiążących w każdym z pierwiastków biorących udział w tworzeniu związku.
W przypadku konkretnego pierwiastka jonu ważne staje się obserwowanie liczby elektronów, które uwalnia z powłoki walencyjnej, która identyfikuje cały ładunek formalny jonu. Dla jonu miedziowego ładunek formalny wynosi bardzo dokładnie 2+.
Kąt struktury Cu2+ Lewisa
Struktura Lewisa odpowiada za wyrażanie wymiarów kątowych związków, które poprzez współdzielenie elektronów tworzą kowalencyjne wiązanie jonowe. Kąt związków zależy od kilku cech, takich jak rodzaje wiązania i obecność samotnych par.
Cu2+ jest jonem, który nie ma wiązania i jest utworzony z kątowego pierwiastka okresowego jakim jest miedź. Dlatego kąt tego elementu jest nieokreślony.
Reguła oktetu struktury Cu2+ Lewisa
Reguła oktetu odnosi się do reguł chemicznych, które powodują, że pierwiastki okresowe sięgają ośmioma elektronami w powłoce walencyjnej, aby uzyskać najwyższą stabilność. To właśnie reguły inicjują proces wiązania w chemii, aby ustabilizować pierwiastki, uzyskując podobną konfigurację elektronową, jak najbliższy gaz szlachetny.
W przypadku Cu najbliższym gazem szlachetnym w układzie okresowym jest argon, którego konfiguracja elektroniczna to 3s23p6. Jon miedzi ma tendencję do zdobywania dwóch elektronów, aby odzyskać strukturę miedzi. Zmniejsza swój stan utlenienia i w ten sposób uzyskuje stabilność bez większego priorytetu dla reguły oktetu.
W przeciwnym razie Cu może uzyskać osiem elektronów na swoim ostatnim poziomie energii, aby spełnić zasadę oktetu, ale Cu3+ nie jest możliwe ze względu na ekstremalny wzrost stabilności dzięki spełnieniu orbitalu gd. Orbital 3d10 miedzi różni się od stabilizacji oktetu.
Pojedyncze pary struktury Cu2+ Lewisa
Obecność par płatków jest wykrywana przez elektronową strukturę Leisa pierwiastków. Obecność samotnych par i ich liczba są ważne, aby poznać ich wpływ na proces wymiany elektronów.
Cu2+ jest jonem złożonym, a jony złożone służą do posiadania aktywnej liczby samotnych par na najbardziej zewnętrznym poziomie energii. Kiedy Cu2+ łączy się z innymi elementami o negatywnych zmianach, podkreśla swój numer koordynacyjny zamiast przedstawiać pojedyncze pary. Jednak jon posiada jeden niesparowany elektron na orbicie 4s.
elektrony walencyjne Cu2+
Identyfikacja elektronów walencyjnych jest najważniejszym zadaniem do wykonania przed szkicowaniem Struktura Lewisa dowolnego pierwiastka, liczbę elektronów walencyjnych można otrzymać w miedzi jako 2.
Po wyeliminowaniu dwóch elektronów pierwiastek staje się jonem zespolonym, który również przekracza dwa elektrony walencyjne. Jony nazwane jako jon miedziowy zawierają 1 elektron walencyjny w swojej ostatniej powłoce energetycznej.
Hybrydyzacja Cu2+
Hybrydyzacja to kolejny prosty fakt dotyczący pierwiastków, który określa się na podstawie istnienia elektronów na orbitalach. Po utworzeniu wiązań z innymi elementami te orbitale po pętlach i elektronowym przesunięciu pomiędzy orbitalami następuje, co oznaczane jest przez Struktura Lewisa.
Cu2+ ma 9 elektronów na orbitalach d, co jest prawie wypełnione niedoborem 1 elektronu. Zauważono jednak, że jon tworzy hybrydyzację sp3 po związaniu z NH3, który przekazuje pojedynczą parę jonowi miedziowemu.
Rozpuszczalność Cu2+
Rozpuszczalność w wodzie lub innych roztworach zależy od ładunku pierwiastków. Silnie jonowe pierwiastki związków mają mniejszą zdolność rozpuszczania w wodzie.
Jon miedzi jest nierozpuszczalny w wodzie, ale rozpuszcza się w mocnym kwasie solnym. w kwasie solnym tworzenie się jonów kompleksowych staje się łatwiejsze.
jonowy Cu2+
Ładunki utrzymywania mocy są definitywnym faktem dotyczącym identyfikacji pierwiastka jako jonowego lub kowalencyjnego.
Cu2+ to stan jonowy miedzi. Po uwolnieniu dwóch elektronów z powłoki walencyjnej metal tworzy dodatnio naładowany jon miedziowy.
Cu2+ kwaśny lub zasadowy
Kwas Lewisa odnosi się do tych pierwiastków, które przyjmują elektrony z wykonalną naturą, a zasada Lewisa to te pierwiastki, które przekazują elektrony bardziej niż potrzebne pierwiastki.
Cu2+ został zidentyfikowany jako silny akceptor elektronów. Dlatego ten pierwiastek jest uważany za potężny kwas Lewisa w serii.
Cu2+ polarny lub niepolarny
Biegunowość zależy od zdolności wiązania elementów. Przenoszenie ładunków powodujących polaryzację w pierwiastkach okresowych.
Cu2+ jest jonem naładowanym dodatnio, którego ładunek określa jego topograficzną powierzchnię biegunową. Wartość tego typu polaryzacji w Cu2+ wynosi 0 Ų.
Czworościenny Cu2+
Czworościenny kształt jest powszechnym elementem hybrydyzacji sp3.
Cu2+ ma zniekształcony kształt oktaedryczny z niedoborem dwóch elektronów. W przeciwnym razie kształt Cu2+ można również określić jako kwadratowy piramidalny. Papiery o geometrii oktaedrycznej ze względu na obecność niesparowanych elektronów. Tak jak Cu2+, jeden niesparowany elektron w swojej geometrii elektronicznej ma taki kształt.
Cu2+ liniowy
Kształty oktaedryczne odnoszą się do nieliniowej budowy związków, niezwykle złożona struktura oznacza obecność na orbitalach nieliniowych.
Cu2+ to złożony jon o zniekształconym kształcie oktaedrycznym. Dlatego wyjaśnia się, że nie ma struktury liniowej. Jednak pierwiastek ten jest nieliniowy w chemii.
Cu2+ symetryczny lub asymetryczny
Symetryczną strukturę zachowują elementy, które są identyczne z każdej strony, natomiast asymetryczna oznacza, że elementy nie wyglądają tak samo z każdej strony.
Cu2+ utrzymuje geometrię symetryczną, ponieważ jej struktura jest argumentowana jako struktura planera kwadratowego.
Cu2+ paramagnetyczny lub diamagnetyczny
Obecność niesparowanych elektronów w elemencie określa strukturę magnetyczną tego pierwiastka jako paramagnetyczną. Definicja diamagnetyki jest odwrotnie, to znaczy, gdy wszystkie elektrony w elemencie są sparowane, nazywa się to diamagnetykiem.
Jon miedziowy ma jedną niesparowaną elekcję, dlatego w szczególności jest pierwiastkiem paramagnetycznym. Jest oczywiste, że w ogóle nie można go nazwać diamagnetycznym.
Kolor Cu2+
Przejście elektronów z jednego poziomu energii na inny jest głównym mechanizmem wskazującym na zmianę koloru pierwiastków. Poza tym obecność niesparowanych elektronów jest również ważnym czynnikiem reprezentującym kolor pierwiastków.
Po uwolnieniu jednego elektronu Cu staje się Cu+ z wypełnionym orbitalem d, czyli d10; jest bezbarwny. Kiedy Cu+ uwalnia jeden elektron błotny, staje się on zabarwiony z powodu obecności jednego niesparowanego elektronu, który umożliwia przejście. Cu2+ ma kolor niebieski.
Cu2+ środek redukujący
Środek redukujący odnosi się do tych elementów, które mogą przekazywać elektrony innym potrzebującym pierwiastkom. Dlatego redukcja jest możliwa tylko wśród tych, które mają nadmiar elektronów na powłoce walencyjnej.
Jasne jest, że jon miedziowy ma niedobór dwóch elektronów; nie może być dawcą elektronów. Poza tym ten jon może łatwo przyjmować elektrony dzięki wiązaniu strun z innymi pierwiastkami, takimi jak amoniak.
Cu2+ środek utleniający
Godnym uwagi jest stan utlenienia jonów miedziowych, który opisuje jego stabilność. Po redukcji dwóch elektronów z powłoki walencyjnej Miedź powoduje powstanie tego złożonego jonu, który nadaje odpowiedni stopień utlenienia, aby stworzyć koordynację z innymi pierwiastkami okresowymi.
Cu2+ to jeden z najsilniejszych środków utleniających. Glin jest kolejnym silnym środkiem utleniającym, ale nie silniejszym niż jon miedziowy. Dlatego jon miedziowy może utleniać Al, ale Al nie może go utleniać. Stan utlenienia 2+ utrzymywany przez jon jest bardziej stabilny w substancjach chemicznych niż 1+. Dlatego Cu2+ jest uważany za stabilny i silny środek utleniający.
Stabilność Cu2+
Stabilność jonów można zidentyfikować badając zdolność tworzenia wiązań z cząsteczkami wody. Mówiąc prościej, energia hydratacji jonów określa stabilność jonów.
Jon miedziowy to silny jon o dużej gęstości ładunku, który uwalnia ogromną ilość energii i powoduje wiązanie struny z innymi pierwiastkami. Dlatego ten jon jest uważany za stabilny w chemii.
Wnioski
Ten artykuł zilustrował więcej niż wystarczająco faktów dotyczących złożonego jonu Cu2+, który w chemii został nazwany jonem miedzi. Po wyeliminowaniu dwóch elektronów z powłoki walencyjnej, Copper podkreśla powstawanie tego jonu.
Przeczytaj także:
- Struktura Lewisa Fecl2
- Struktura Lewisa Becl2
- Struktura Lewisa Io2
- Struktura Lewisa Xef2
- Struktura Lewisa kwasu propionowego
- Struktura Lewisa Na2so4
- Brak struktury Lewisa
- Struktura Mgo Lewisa
- Struktura Bro Lewisa
- Struktura Lewisa Ph4
Cześć…..Jestem Sarnali Mukherjee, absolwent Uniwersytetu w Kalkucie. Uwielbiam uczyć i dzielić się wiedzą z zakresu chemii. Od roku zacząłem stopniowo interesować się pisaniem artykułów. Chętnie w przyszłości poszerzę wiedzę na dany temat.
Połączmy się poprzez LinkedIn: