15 przykładów koordynacyjnych obligacji kowalencyjnych: szczegółowe informacje i fakty

W tym artykule zobaczymy, co to jest współrzędne wiązanie kowalencyjne, jego cechy są faktami wraz z kilkoma przykładami współrzędnościowych wiązań kowalencyjnych w szczegółach.

Podczas tworzenia wiązania dzielenie pary elektronowej odbywa się tylko przez jeden atom, nazywa się to współrzędnym wiązaniem kowalencyjnym. Tylko jeden atom w cząsteczce dzieli oba elektrony, tworząc wiązanie. Ten rodzaj wiązania widać w poniższych przykładach.

Współrzędne wiązania kowalencyjne są również uprawnione jako wiązanie dipolarne lub wiązanie celowane. W koordynacyjnym wiązaniu kowalencyjnym oba elektrony są wspólne dla pojedynczego atomu, inny jest akceptorem elektronów. Oznaczony strzałką '→', wskazującą atom, który przyjmuje elektrony.

 A → B A daje parę elektronów lub dwa elektrony, określane jako atom donora

                 B akceptuje parę elektronów lub elektrony, określane jako atom akceptora.  

Współrzędne wiązanie kowalencyjne różni się od wiązania kowalencyjnego tylko sposobem, w jaki jest utworzone, po utworzeniu jest dokładnie jak wiązanie kowalencyjne. Współrzędne wiązanie kowalencyjne może powstać, gdy jeden z łączących się atomów ma nieużywaną wolną parę elektronów oprócz ukończonego oktetu.     

Charakterystyka

  • Para elektronów lub oba elektrony wiązania podanego przez tylko jeden atom.
  • Nazywane również dipolowy więź lub celownik więź.
  • Współrzędne wiązania kowalencyjne są pokazane jako „→”.  
  • Związki zawierające to rodzaj wiązania nazywamy współrzędną kowalencyjną związki.
  • Współdzielenie elektronów prowadzi do stabilizacji wszystkich atomów.
  • Atom donorowy uzyskuje niewielki ładunek dodatni i niewielki ładunek ujemny nabyty przez atom akceptorowy.

Przykłady współrzędnościowych wiązań kowalencyjnych

Tworzenie trifluorku boru amonu NH3BF3

W NH3 cząsteczka, azot ma 5 elektronów w swojej powłoce walencyjnej. N ma pełny oktet przez utworzenie trzech wiązań z trzema atomami wodoru. Ale wciąż pozostaje z parą nieużywanych elektronów. Ta samotna para elektronów może zostać podarowana atomowi B w BF3, który ma niedobór elektronów, tworząc koordynacyjne wiązanie kowalencyjne. Dzięki temu atom boru również uzupełnia swój oktet.

Przykłady współrzędnościowych wiązań kowalencyjnych
Rysunek 1: Trifluorek boru amonu NH3→BF3

Kredyty obrazkowe: Wikipedia

Tworzenie jonu amonowego NH4+

W NH3 cząsteczka, atom azotu ma samotną parę elektronów po ukończeniu swojego oktetu. Ta samotna para elektronów dzieli się z H+ jon HCl. Współrzędne wiązanie kowalencyjne utworzone między N i H, które prowadzi do powstania jonu amonowego NH4+.

obraz 69
Rysunek 2: Formacja Jon amonowy NH4+

Kredyty Image: Statycznyflickr

Tworzenie jonów hydroniowych H3O+

Podczas tworzenia jonów hydroniowych cząsteczki wody działają jako atomy donorowe. Atom tlenu obecny w H2O ma wolną parę elektronów, która jest używana do tworzenia koordynacyjnej kowalencyjnej wiązanie z wodorem atom obecny w HCl.

obraz 70
Rysunek 3: Formacja Jon wodorowy H3O+

Kredyty Image: Mózgart

Powstawanie tetrafluroboronu BF4-

Atomy fluoru dzielą samotną parę elektronów z Borem. Fluor działa jako atom donorowy, a bor jako akceptor. Tworzenie tetrafluroboronu odbywa się przez koordynacyjne wiązanie kowalencyjne.

obraz 71
Rysunek 4: Powstawanie tetrafluroboronu BF4-

Kredyty Image: Redchemia

Tworzenie chlorku glinu AlCl6

Aluminium ma w powłoce walencyjnej trzy elektrony, stąd tworzy trzy wiązania z chlorem. Chlor ma 7 elektronów, z których jeden służy do tworzenia wiązań, reszta działa jak samotna para. Chlor dzieli jedną wolną parę elektronów z innym atomem glinu, tworząc koordynacyjne wiązanie kowalencyjne.

obraz 72
Rysunek 5: Chlorek glinu AlCl6

Kredyty Image: Redchemia

Dwutlenek siarki SO2

W cząsteczce dwutlenku siarki siarka ma 6 elektronów walencyjnych, dlatego działa jako atom donorowy, a tlen działa jako akceptor. Siarka tworzy podwójne wiązanie z jednym z tlenu i dzieli jedną wolną parę z innym tlenem.

obraz 73
Rysunek 6: Dwutlenek siarki SO2

Kredyty Image: Redchemia

Trójtlenek siarki SO3

Po utworzeniu podwójnego wiązania z tlenem Siarka dzieli dwie samotne pary elektronów z dwoma tlenami atomy przez koordynacyjne wiązanie kowalencyjne.

obraz 74
Rysunek 7: Trójtlenek siarki SO3

Kredyty Image: Redchemia

Kwas siarkowy H2SO4

Siarka obecna w kwasie siarkowym tworzy dwa koordynacyjne wiązania kowalencyjne z dwoma różnymi atomami tlenu. Siarka ma dwie samotne pary.

obraz 75
Rysunek 8: Kwas siarkowy H2SO4

Kredyty Image: gstatic.com

Pentatlenek azotu N2O5

Azot ma 5 elektronów w swojej powłoce walencyjnej, z czego trzy elektrony są wykorzystywane do utworzenia jednego pojedynczego i jednego podwójnego wiązania z tlenem. Pozostałe elektrony działają jak samotne pary. Ta samotna para została wykorzystana do utworzenia koordynacyjnego wiązania kowalencyjnego z atomem tlenu.

obraz 76
Rysunek 9: Pentatlenek azotu N2O5

Kredyty Image: zaszyfrowany-tbn0.gstatic.com

Nitrometan

W nitrometanie atomy azotu tworzą koordynacyjne wiązania kowalencyjne z atomami tlenu. Azot tworzy podwójne wiązanie z jednym tlenem i pojedyncze wiązanie z atomem węgla grupy metylowej i uzupełnia swój oktet.

obraz 87
Rysunek 10: Nitrometan

Kredyty Image: Mózgart

Heksamina Chlorek kobaltu (III) Co(NH3)6Cl3

W kompleksie chlorku heksaminy kobaltu (III), sześć atomów azotu ligandu, amoniak NH3 dzieli samotną parę elektronów z centralnym metalem kobaltem.

obraz 78
Rysunek 11: Heksamina Chlorek kobaltu (III) Co(NH3)6Cl3

Kredyty Image: Wikipedia

Heksaaquo chlorek kobaltu (II) Co(H2O)6Cl2

W chlorku kobaltu (II) Hexaaquo, Sześć wody H2Cząsteczki O są ligandami, działają jako atomy donorowe. Centralny atom metalu Kobalt działa jako atom akceptorowy. Atom tlenu H2O ma samotną parę elektronów, które dzielą się z kobaltem, tworząc koordynacyjne wiązanie kowalencyjne.

obraz 79
Rysunek 12: Heksaaquo chlorek kobaltu (II) Co(H2O)6Cl2

Kredyty Image: zaszyfrowany-tbn0.gstatic.com

Tetrakarbonylo-nikiel Ni(CO)4

W tetrakarbonyloniklu Ni działa jako akceptor, a CO działa jako atom donorowy. Cztery atomy tlenu ligandu dzielą samotną parę z niklem, tworząc koordynacyjne wiązanie kowalencyjne.

obraz 80
Rysunek 13: Tetrakarbonylo-nikiel Ni(CO)4

Kredyty Image: Wikimedia

Hexaaquo aluminium (lll)

W tym kompleksie atomy tlenu H2O dzieli samotną parę z centralnym metalowym atomem aluminium. 

obraz 81
Rysunek 14: Heksaaquo Alumin (lll)

Kredyty Image: Chemoprzewodnik

Ozon

Atom tlenu ma 6 elektronów w swojej powłoce walencyjnej. Dwa elektrony są wykorzystywane do tworzenia podwójnego wiązania z jednym tlenem, a jedna wolna para jest używana do tworzenia koordynacyjnego wiązania kowalencyjnego z innym tlenem.

obraz 82
Rysunek 15: Ozon

Kredyty Image: Redchemia

Czytaj :Przykłady SN2: Szczegółowe wglądy i fakty

Często Zadawane Pytania:

1) Pytanie: Co oznacza więź celownika?

Odpowiedź: więź celownika jest zdefiniowana jako

Podczas tworzenia wiązania dzielenie pary elektronowej odbywa się tylko przez jeden atom, nazywa się to współrzędnym wiązaniem kowalencyjnym. Nazywany również wiązaniem dipolarnym lub wiązaniem celownikowym.

2) Pytanie: Jakie są różnice między wiązaniami koordynacyjnymi i kowalencyjnymi?

Odpowiedź: Różnica między wiązaniem koordynacyjnym a kowalencyjnym

Wiązanie koordynacyjneWiązanie kowalencyjne
Tylko jeden atom w cząsteczce dzieli oba elektrony, tworząc wiązanie.Oba atomy cząsteczki dzielą elektrony, tworząc wiązanie.
Wymagana jest co najmniej jedna samotna para elektronów.Nie wymaga żadnej samotnej pary elektronów.
Nie powinien mieć rozparowanych elektronówPowinien mieć niesparowane elektrony
W atomie akceptora powinien znajdować się pusty orbital.Pusty orbital nie wymaga.
Jest to wiązanie polarne.Może być polarny lub niepolarny w zależności od atomów tworzących wiązanie.
Reprezentowana przez strzałkę →Reprezentowany przez myślnik –

3) Pytanie: Czy wiązanie współrzędnych jest kierunkowe?

Odpowiedź: Wiązanie współrzędnych jest kierunkowe,

Wiązanie koordynacyjne tworzy się, gdy oba elektrony są wspólne tylko dla jednego atomu, atom donorowy, a zatem wiązanie koordynacyjne jest kierunkowe. Reprezentowany również przez strzałkę → skierowaną w stronę atomu akceptora.

Przeczytaj także: