Energia wiązania jądrowego: 5 faktów (przeczytaj najpierw!)

Definicja energii wiązania jądra:

"Energia wiązania to minimalna energia niezbędna do rozłożenia lub rozbicia jądra atomu na jego część składową. Jest to szczególnie istotne dla pierwiastków subatomowych w jądrach atomowych, dla elektronów związanych z jądrem atomowym. "

Fakty dotyczące energii wiązania:

Energia wiązania (BE / A) Krzywa :

Krzywa energii wiązania (BE / A)
Energia wiązania (BE / A) Krzywa
BYĆ A
Energia wiązania (BE / A) Krzywa
Kredytowych Image: Rodericha KahnaEnergia wiązania jądra RK01CC BY-SA 4.0

Wada masowa:

Masa jądra atomowego jest zwykle mniejsza niż suma poszczególnych mas składowych protonów i neutronów, a ta różnica mas jest uznawana za defekt masy i oznacza energię, która ma zostać uwolniona, jeśli powstanie jądro.

Wada masowa
Wada masowa

Formuła energii wiązania:

Energię wiązania dla jądra określa równanie

Wiążąca Formuła Energii

Wzorce energii wiązania na nukleon, BE / A. im wyższa wartość BE / A, tym wyższa stabilność jądra.

Energia krytyczna :

Minimalna energia wzbudzenia wymagana do wystąpienia rozszczepienia jest znana jako energia krytyczna (EC) lub energii progowej.

Energia krytyczna Energia progowa 1

W zasadzie jądro, jeśli zostanie pobudzone w dostatecznie wysokim stanie wzbudzonym, może zostać podzielone na części składowe. Aby uzyskać idealne warunki rozszczepienia, energia wzbudzenia musi być większa niż określona wartość dla tego nuklidu. Minimalna energia wzbudzenia wymagana do zajścia rozszczepienia jest określana jako energia krytyczna (E krytyczny) lub energia progowa. Ta energia krytyczna podlega strukturom jądrowym również dlatego, że jest zależna od różnych cech jądra. Ta wartość może być znacznie wyższa dla lekkich jąder o Z <90. W przypadku cięższych jąder z Z> 90 może wynosić od 4 do 6 MeV dla jąder A-parzystych, a wartość ta jest znacznie mniejsza dla jąder A-nieparzystych

Ujemna energia wiązania na krzywą nukleonu

Krzywa energii wiązania wspólnych izotopów2
Negatywne Energia wiązania na krzywą nukleonuŹródło obrazu: Bdushaw, Krzywa energii wiązania – wspólne izotopy2, CC BY-SA 4.0

Ujemna energia wiązania na nukleon dla stabilnych izotopów wzdłuż doliny stabilności.

Energia dysocjacji:

Energia dysocjacji Ed jest równoważna diff. pomiędzy energią wiązania jądra złożonego przechodzącego przez rozszczepienie a sumą energii wiązania fragmentów rozszczepienia. Minimalna energia aktywacji Ea, która musi być uzupełnieniem jądra, aby przejść przez reakcję rozszczepienia, wynosi zatem Ec - Ed.

Masa jądrowa:

Masa neutronu; Masa protonu i masa elektronu w kg i amu

Masa jądrowa i konwersja jednostek w kg, amu i energii

Masa jądrowa i konwersja jednostek w amu i energii
Masa jądrowa elektronu, protonu i neutronu

Jednostka masy atomowej (amu)

Atomowa jednostka masy: w skrócie „amu”. Masa równa jednej dwunastej masy atomu węgla-12.

amu do kg

1 amu = 1.66053873 x 10 -27 kilogram

1 amu = 1.66053873 x 10 -24 gramy.

Tabela energii krytycznych i energii wiązania paliw radioaktywnych:

Tabela energii krytycznych i energii wiązania paliw promieniotwórczych oraz ich różnic
Energie krytyczne i wiążące paliw promieniotwórczych i ich różnica

Spontaniczne rozszczepienie:

Zwykle dotyczy to ciężkich pierwiastków; Następuje rozpad radioaktywny. Jądrowa energia wiązania pierwiastków osiąga maksimum; może również powstać spontaniczny rozpad na jądro o mniejszej masie i pewną izolowaną cząstkę o większej liczbie mas atomowych.

Okres połowicznego rozpadu samoistnego rozszczepienia (w ms) radionulidów w zależności od stosunku Z² / A ich jąder
Okres połowicznego rozpadu samoistnego rozszczepienia (w ms) radionulidów w zależności od stosunku Z² / A ich jąder
Franka Klemma(SF) Okres półtrwania radionulidów w zależności od stosunku Z² do A.CC BY-SA 4.0

Energia wiązania jądra jest maksymalna dla liczby atomowej 56

Okres półtrwania spontanicznego rozszczepienia różnych nuklidów w zależności od ich Z2/ A stosunek. Na powyższym rysunku nuklidy tego samego pierwiastka są połączone czerwoną linią. Zielona linia przedstawia górną granicę okresu półtrwania.

Dolina Stabilności Parabola

Półempiryczna rozbieżność formuły masy

Rozbieżność między energiami wiązania uzyskanymi eksperymentalnie i przewidywanymi przez SEMF, obok linii powłok jądrowych.

Przeczytaj także: